Om te huilen

‘Toen ik vanmorgen in de auto naar deze teamtraining reed, dacht ik: wie van ons gaat er het eerste huilen? En ook: misschien ben ik het wel …?’, vertrouwt een deelneemster ons toe. Als trainer heb je soms geen idee wat mensen allemaal bedenken op weg naar een teamtraining. Wij zijn er in ieder geval niet op uit mensen aan het huilen te krijgen. Toch gebeurt het regelmatig.

Emoties erkennen

Er zijn niet alleen huilende mensen in de training. Ook allerlei andere emotionele uitingen komen langs. Misschien in de trainingsruimte wel meer dan in het dagelijkse werk. Voelen mensen zich daar veiliger, vrijer? Geen idee, maar wij vinden het prachtig! We erkennen wat er te voelen is, zoveel als we kunnen. De verdrietige begint dan te huilen, de onzekere doet het in zijn broek, de boze zoekt iets om mee te gooien, de blije gaat nog enthousiaster praten - en zij die walgt kan wel kotsen. Wat je aandacht geeft groeit. Misschien blijven we daarom zo vaak weg bij wat er te voelen is? Hoe dan ook groeit wat je aandacht geeft, totdat het stil wordt!

Zien, voelen en in beweging komen

Onze jongste collega, Henk, komt in de pauze naar ons toe. Hij zegt: ‘Ik zie en voel veel verdriet bij die vrouw. Is het oké als ik vanmiddag een gelegenheid zoek om contact met haar te maken?’ Tuurlijk. Het is niet raar dat het ons raakt als we die jonge gast ergens halverwege de middag met een hand op de rug van een huilende vrouw echt contact zien maken. We huilen niet alleen van verdriet, maar ook van ontroering. Om dingen die we mooi en moreel goed vinden. Wat een demo geeft deze gast! Dit is waar het (bij luisteren) om gaat: zien, voelen en in beweging komen.

Emoties en relaties

Ad Vingerhoets – ook wel de professor van de tranen genoemd – legt in deze video uit waarom mensen ‘de enige zoogdieren zijn die met tranen huilen’. Mensen huilen verrassend genoeg vooral als ze machteloosheid voelen (vaak in combinatie met verdriet, angst of boosheid). Huilen heeft een relationele functie. Net als overigens al onze andere emoties. Wegblijven bij wat er te voelen is, is wegblijven bij het contact. Positief geformuleerd: als je wilt investeren in relaties (en dus in prestaties), laat dan merken wat je voelt én sta open voor wat de ander voelt. Voor je het weet heb je echt contact. Da’s bruikbaar. Zeker als je wilt samenwerken.