Ik ben een doelgericht mens. Daarom geef ik elk jaar een 'woord' mee. Vaak een werkwoord. Iets waar ik de 365 dagen van dat jaar aan werken wil. Zo heb ik een aantal jaar werk gemaakt van ‘spelen’. En in 2017 heb ik iedere dag – en niet zonder resultaat – gewerkt aan ‘dingen niet gecompliceerder maken dan nodig is’. Het ‘thema’ voor 2018 vond ik dit najaar op de achterkant van een bouwvakkersbusje.

Ken je die autootjes die je eerst naar achteren moet trekken om ze in volle vaart naar voren te laten schieten? Soms moet je eerst achteruit voor je weer met volle vaart vooruit kunt.

Wij hebben een dochter die erg letterlijk luistert. Als zij hoort: ‘een gesprek voeren’, dan ziet ze een dier voor zich dat ‘Gesprek’ heet en dat gevoerd moet worden. Zo bekeken is een goede vraag: ‘Welk voer gooi je in het gesprek?’ Het antwoord in werkend Nederland: ‘Een vraag’. We voeren gesprekken door vragen te stellen. Ieder gesprek is vooral een vraag-antwoordspel. Maar dat is precies waarom veel gesprekken niet brengen wat mensen ervan hopen. Hoe dan wel?

Ik vraag hem wat zijn (Belgische) vrouw voor werk doet. Zijn antwoord: ‘Onthaalmedewerkster’. Wat een mooi woord. Belgisch voor ‘receptioniste’. Ik vermoed dat veel meer werk een ‘onthaalaspect’ in zich heeft. Misschien jouw werk ook wel.