Het vordert traag maar gestaag: ons boek over wat je kunt met emoties als je aan het werk bent. Het is een heerlijk, creatief en leerrijk proces. Ik geniet met volle teugen. Deze weken schrijf ik aan hoofdstuk 5: ‘Basisemoties doorvoelen’. Het gaat over de intensiteit van emoties beleven. Als je erop let, is er ook op je werk veel te beleven. Zeker in mijn werk. Ik oefen wat af op weg naar emotioneel meesterschap.

Eind 2015. In zijn NRC-column fileert Ben Tiggelaar het zogeheten functioneringsgesprek, onder de titel ‘Veroordelingsgesprekken’. Volkomen zinloze gesprekken, want mensen leren vooral van feedback die direct volgt op bepaald gedrag - en dus niet pas tijdens zo'n gesprek. Daarnaast is de beoordelaar (de leidinggevende) medeverantwoordelijk: als hij zegt dat het beter moet, zegt hij vooral dat hij zélf beter moet. Volgens Ben is het functioneringsgesprek een ratjetoe van belangen en ligt de nadruk te vaak op verbeterpunten, terwijl onderzoek aannemelijk maakt dat juist werken aan je sterke punten zinvol is. Bijna niemand gelooft meer in dit soort gesprekken. Toch staan er ook dit najaar weer onvoorstelbaar veel op de rol. Waarom eigenlijk? En wat is een zinvol alternatief?

In Zuid-Afrika begroeten ze elkaar met ‘Sawubona’. Het is Zoeloe voor ‘hallo’ en betekent letterlijk: ‘Ik zie je en door je te zien geef ik je bestaansrecht.’ Allemaal willen we gezien worden. Maar ergens zijn we daar ook een beetje bang voor. Want hoe gaat diegene die je ziet reageren op wat hij of zij ziet?

Onze meest dyslectische dochter stelt de vraag: ‘Pap, heb je er weer zin in in?’ Zij in ieder geval wel. Het eerste jaar middelbare school. Spannend. Maar ook heel leuk. En wij? Hoe beginnen wij na een lange warme zomer aan ons werk? Heb jij er 'zin in in'?