Resoneren

Resoneren. Dat woord komt bij me op nu ik dit verhaal schrijf. Het brengt me terug bij de natuurkundeles. Een trillend voorwerp kan een ander voorwerp laten trillen. Als dat in het ritme van de oorspronkelijke trillingen gaat meetrillen, dan heet dat resoneren. In gesprekken gebeurt soms iets vergelijkbaars. Heel gaaf om mee te maken!

Stil beginnen

We trainen vandaag acht ondernemers. De groep is al echt een groep. Dat zie en voel je direct. Dit is niet de eerste keer dat ze samenkomen. Wij zijn een dag ‘te gast’. Een van de acht doet een soort ‘check-in’, in de door ochtendzon overgoten sneeuw. Zo wil je elke dag beginnen! Weer binnen staat hij kort stil bij het feit dat twee van de acht de afgelopen maanden hun vader hebben verloren. Hij steekt twee kaarsen aan en we zijn stil.

Samen zijn

Na een poosje stelt mijn collega voor om door te gaan. Goed idee. Toch geef ik eerst nog even de gelegenheid aan de twee om te spreken. Als ze willen (maar het hoeft niet), mogen ze delen wat ze (hebben) ervaren. Een van hen neemt het woord. Hij vertelt rustig, uitgebreid en voelbaar wat er in hem leeft. Een indrukwekkend verhaal. Niemand zegt verder iets. Hij vertelt helemaal uit. Iedereen blijft stil. Het is zo’n fijne stilte waarin je samen bent. We laten het een hele tijd zo. Daarna bedank ik hem voor het delen en vraag hem wat hij in het luisteren heeft ontvangen.

Meeleven

Hij denkt even na en zegt: ‘Vreemd eigenlijk: jullie hebben niets gezegd en toch heb ik jullie meeleven gevoeld. En dat voelt goed. Even ben je dan niet alleen.’ Wat een start van een dag die gaat over luisteren! We kunnen wel naar huis gaan. Maar dat doen we niet. Hier willen we zijn!