Houvast

Ik ken hem al vanaf mijn studietijd. Ook zijn leven is er eentje van ups en downs. Nu is hij zelf weer even zo down dat het thuis niet meer gaat. Hij logeert bij ons. Gelukkig hebben we vakantie en veel werk te doen in de voortuin. Als hij eindelijk zijn bed uit is en we ons eerste ritje van die dag naar het ‘grofvuil’ maken, zegt hij: ‘Harry, ik ben de grip helemaal kwijt. Ik weet niet meer wat goed of fout is, wat nu wel of niet handig is om te doen. Waar vind ik houvast?’

Improvisatietheater

Gun me even een omweg om weer bij dit verhaal terug te komen, oké? Dit jaar ga ik investeren in mijn creatieve kant. Vorige week had ik mijn eerste improvisatieles. Bij een oefening moesten we rondlopen, alles aanwijzen wat we tegenkwamen en als een kind benoemen wat het was: ‘stoel, foto, plant’. Daarna moesten we opnieuw dingen aanwijzen, maar de naam noemen van wat we net daarvóór hadden aangewezen. Dat was al een stuk lastiger. In een derde ronde was het een kwestie van aanwijzen en ‘random’ iets noemen. Als het maar niet was wat je aanwees. Tot mijn verbazing blijkt het merendeel dat laatste het moeilijkst te vinden. De vrije ruimte van de opdracht was zó groot dat de meesten een ‘eigen regel’ hadden bedacht om met die vrijheid om te gaan. We zoeken blijkbaar houvast.

Leefregels

Goed, ik rijd dus met deze depri vriend naar de stort. Hij vraagt me mee te denken over dingen die hem weer wat grip kunnen geven. Principes, uitgangspunten of vuistregels. We zoeken samen en vinden:

1. Kijk met waardering.
2. Oefen dankbaarheid.
3. Werk met wat er wél is.

Ik heb wel in de gaten dat dit niet alleen over hem gaat. In alle drie heb ik nog ruimte om te groeien. En dat is dan netjes gezegd.

Anders vasthouden

Inmiddels is het twee maanden geleden dat deze vriend bij ons was. Maanden waarin het redelijk met hem ging. Maar nu is het opnieuw mis. Wat is er gebeurd? Zijn oudste zoon is met zijn meisje langs geweest. Doel van dat bezoek: toestemming om samen op vakantie te gaan. Dat past niet in het referentiekader van mijn makker. Als hij – na een vraag van zijn kant – hoort dat ze ook allang met elkaar naar bed gaan, ontploft hij. Dat was niet afgesproken! Hij ziet zich falen als vader en roept dingen als: ‘Heb ik zoveel geïnvesteerd in de relatie met mijn zoon, belazert die de boel.’ Voor hem een trigger om weer af te glijden in de volgende diepe ‘down’. Ik app:

1. Kijk met waardering: hier zitten mijn zoon en zijn meisje. Ze hebben de moed en het respect om ons voor te leggen dat ze samen op vakantie willen. En ze willen onze mening daarover horen.
2. Oefen dankbaarheid: wat een vertrouwen geeft die jongen ons dat hij eerlijk antwoord geeft op mijn vraag, ook al weet hij dat ik daarvan misschien ‘uit mijn plaat ga’.
3. Werk met wat er wél is: mijn hoofd zit vol met allerlei gedachten en gevoelens, maar ik richt me ondanks dat op het goede dat ik kan doen. Dat is o.a. naast mijn vrouw blijven staan en nieuwsgierig zijn naar hoe mijn jongen (en zijn meisje) het zien.

Wat geeft jou houvast? Of ga je het vrije leven helemaal open en onbevangen aan? Ook dat mag je zelf kiezen!