Blog
De grensrechter
Als je een keer harder uit je slof schiet dan de bedoeling is, bied dan op z’n minst je excuus aan.
Er zijn veel mensen die weinig hebben met de emotie ‘boos’. Ze vinden die ‘onvolwassen’ en weinig constructief. Natuurlijk ben ik het daar níét mee eens. Toch ben ik er afgelopen zaterdag op het voetbalveld wel wat genuanceerder over gaan denken.
Stel een grens
Als ik nu mijn ogen dichtdoe, dan zie ik ze nog voor me. Boze gezichten met baarden, op iets te dikke lichamen. Luid schreeuwend, woest gebarend. Net verongelijkte kleuters, maar dan in een veel te groot lijf. Het is wel even geleden dat ik zo lang en zo grondig ben uitgescholden. Als ik er in de rust de scheidsrechter op aanspreek, stelt hij mij gerust. Hij heeft het ook gezien. En er wat van gezegd.
Grenzeloos
Toch gaat het geweld ook in de tweede helft onverminderd door. Dit gaat over veel meer dan buitenspel of hands, dat voel ik wel. Het raakt me meer dan ik wil. Het maakt me wat onzeker in mijn rol als grensrechter. Ik maak een eerste fout. Sta niet helemaal op één lijn als de bal via de onderkant lat het goal uit stuitert. Volgens mij geen doelpunt. Dan is het hek pas echt van de dam. Dit heet agressie.
Rolmodel
Onze zoon van 18 speelt in deze wedstrijd tegen het zesde van zijn eigen vereniging. De tegenspelers zijn volwassen kerels die een voorbeeld voor hem zouden moeten zijn. Ze zijn het ook. Maar wat voor voorbeeld?! Aan het einde van de wedstrijd twijfel ik of ik hun kleedkamer binnen zal gaan om er wat van te zeggen. Maar ik heb geen zin om me daar nog een keer te laten weghonen. Verdrietig wandel ik naar huis. Dien een klacht in. Schrijf een blog.
Recht op grenzen
Sorry. De volgende blog is vast positiever. Mij lijkt het goed dat we in een tijd waarin frustraties oplopen, rustig blijven. En als je merkt dat er meer opgekropte boosheid in je zit dan goed voor je is, zoek dan een rustig plekje en zet het op een brullen. Dat heb ik ook gedaan. Dat lucht op. Nog beter is het om je boosheid niet op te sparen, maar te benutten om een grens te stellen en daarvoor te staan.
Wil jij wekelijks een prikkel ontvangen om vanuit je hart te werken?
Dank voor het delen, ik reageer omdat het mij raakt wat je schrijft. Deze agressie en boosheid tijdens de sport zou er idd niet moeten zijn. Het is er echter wel, al heel lang in onze geschiedenis helaas. Ik ben er niet bij geweest maar de manier waarop je dit verhaal beschrijft en de mannen typeert laat zien dat het je hoog zit en je pijn voelde. Ik lees in jouw verhaal ook een vorm van agressie. Dat raakt mij. Ik heb geen tips Harry. Alleen maar mijn grote vertrouwen in jou om het juist daar op dat grasveld anders te gaan doen. Ze hebben je blijkbaar heel hard nodig, alleen weten ze het zelf nog niet. De lastigste fase..zeg maar.
Dank voor het delen van je mooie blogs. Ik heb net het boek uit: ontknooping van Marinus Knoope. Hij zegt dat wanneer je je ergert aan iemand dit slechts je leerling is en nooit je leerkracht.
Groetjes Jet