Zien, zeggen, zoeken

‘Luisteren naar kinderen’ is een heel goed boek. Ondertitel: ‘Van ochtendspits tot avondstress: samen harmonieus de dag door.’ Die klinkt ietwat ongeloofwaardig, toch? Wat ik me er nog van herinner, is dat het gaat over zó luisteren dat je kids met je willen praten: de taal van acceptatie. Ook weet ik nog de 'ik-boodschap’ en de vraag die ik mezelf nog steeds regelmatig stel: ‘Van wie is dit probleem?’ Hadden ze maar een speciale versie voor tienerdochters. Misschien moet ik het boek van Gordon er toch nog eens bij pakken. Ik heb wel behoefte aan wat input als het gaat om het communiceren met deze ‘buitencategorie’.

Flippen

Het is zaterdagavond laat. Een van onze jongedames gaat volledig uit haar plaat. Geen idee op welke schutting ze deze woorden allemaal heeft gelezen. Er zit voor mij veel nieuws tussen. Ik weet zeker dat ik dit naar mijn ouders toe niet durfde. Iets in mij haakt af. Dit is gewoon voorbij het toelaatbare. Ik weet dat zij het diep vanbinnen ook niet zó wil. Maar wat heb ik daaraan nu ik duidelijk een grens moet stellen? Of wacht, misschien kan het me helpen om zelf niet óók te flippen als ik aangeef dat we dit zo niet doen …

Falen

Het loopt niet goed af. Wat ik precies gezegd heb, weet ik niet meer. Hoe het eindigt nog wel. We gaan allebei heel verdrietig slapen. Typisch gevalletje van ‘het huis van de schilder is het meest verveloze uit de straat’. Ik voel me falen als vader. Waar is het misgegaan? Welke wissel heb ik gemist?

Valideren

De volgende dag krijg ik een TikTok-filmpje van haar. Het is een compilatie van foto’s (deels bewerkt) van haar en mij. Ze heeft gezien dat ik me voel falen. De tekst op de achtergrond van het filmpje zingt herhaaldelijk ‘You’re enough’. Iets gevoeligs begint zich in mij te roeren. Tranen springen me in de ogen. Wat haar en mij de nacht daarvoor niet lukte in het geschreeuw, lukt haar nu wel in stilte. Hoeveel tijd is deze jongedame bezig geweest om handen en voeten te geven aan wat ze bij zichzelf en mij ziet en voelt? Natuurlijk, de bedoeling is vooral andersom: dat wij als ouders die jonge gasten bekrachtigen. Maar hoe mooi is het toch ook dat dit af en toe andersom gebeurt!?

Als je ziet wat er bij die ander leeft, schroom niet om het te zeggen en die ander te zoeken waar hij of zij is. Dat is waar het bij luisteren om gaat. Zo nodigen we uit om tevoorschijn te komen!