Luisteren als leerling

Ik denk dat hij de zestig al gepasseerd is. Hij probeert me uit te leggen dat dit niet alleen een voordeel is. Mensen doen vaak een appel op zijn ervaring. Sneller dan hij zelf wil, drukken ze hem in de hoek van adviseur en begeleider. Ik zie het inderdaad verschillende keren gebeuren en begrijp het ook wel. Als ik niet uitkijk, doe ik hetzelfde. Deze man heeft al zo veel gezien en geleerd. Maar als het gaat om luisteren voelt hij zich vooralsnog vooral een leerling.

Jezelf op je donder geven

Daarom meldt hij zich voor de tweede keer in drie jaar aan voor onze zesdaagse. De eerste keer heeft hij ontdekt dat luisteren geen truc is, maar gaat over het beter hanteren van jezelf als instrument. Hij begrijpt het – maar dat begrip zakt moeilijk van zijn hoofd naar zijn lijf, vertrouwt hij me toe. Het blijft voor hem (quote) ‘vooral hard werken en mezelf op mijn donder geven om echt bij de ander te zijn!’

Miskennen

Als iemand zo gewelddadig communiceert over een stukje van zichzelf, gaan bij mij de alarmbellen rinkelen. Natuurlijk drukken mensen hem vanwege zijn ervaring snel in een bepaalde hoek. Maar de kern van de zaak ligt niet buiten maar ín hem. Vanbinnen heeft hij dat zachte, veel meer op de relatie gerichte deel van zichzelf nog onvoldoende uitgenodigd.

Oprecht waarderen

Grappig: onze kinderen zien het allang. Ze vinden hem een lieve man. Wie helpt hem met evenveel waardering te kijken naar zijn zachte kant als naar zijn inhoudelijke? Iedereen die naar hem luistert! Ieder die erkent dat het prachtig is wat daar óók zit. Net zo lang tot hij zichzelf toestaat om ook dat stukje van zichzelf in het contact met anderen te brengen.

Mooi dat je weer meedoet, man! Gelukkig sta je goed voorgesorteerd. Luisteren doen we allemaal als leerling. Want de ander is jouw gids in zijn of haar (binnen)wereld.