Wat meet jij?

Volgens ‘Loesje’ is het meest positieve woord in 2020 het woord ‘negatief’. We testen heel wat af. Dat is ook nodig. Toch bekruipt mij steeds vaker het gevoel dat we doorslaan in het meten. Gevoed door een soort van ‘beheersillusie’. Als wij, bijvoorbeeld, met onze trainingen in aanmerking willen komen voor de opvolger van de fiscale scholingsaftrek, moeten we zorgen voor een NRTO-keurmerk. Maar als ik de 14 pagina’s tellende checklist doorneem die bij dat keurmerk hoort, zakt de moed me in de schoenen. Ik denk dan: je kunt aan alle criteria voldoen (en het zijn er een boel) en toch een slechte training geven. Niet voor de eerste keer stel ik mezelf de vraag: als we dan toch zo graag meten, wát kunnen we dan het beste meten?’

Meten wat niet meetbaar is

Na de voorlopig laatste wandeling zitten we binnen met een kop thee. We kijken elkaar lang aan. Zeggen niets. Voelen veel. Wat is er in een relatief korte tijd veel bij hem veranderd. Wie had ooit kunnen denken dat deze coachee er zoveel mee op zou schieten? Ik weet nog hoe ik onzeker mijn broer belde, omdat ik niet goed wist hoe ik ‘dit’ aan moest pakken. Maar soms zit alles mee, werkt alles samen en lukt dat wat we niet voor mogelijk houden. Dankbaar, dat zijn we! Hij geeft er ook woorden aan. Ik laat ze binnenkomen en geniet. Waar het in dit leven écht om draait, laat zich moeilijk meten.

Met liefde gedaan

Wat ben ik blij dat ik nu geen evaluatieformulier met hem hoef in te vullen. Dat zou buitengewoon ongepast zijn. Toch is er altijd iets wat ik check. Het is een soort meting. Geen idee waar en van wie ik dat geleerd heb. Het lijkt gewoon zo te zijn geworden. Als zijn dankbare woorden echt in mij geland zijn, zeg ik: ‘Met liefde gedaan.’ Dat is mijn ‘check’. Altijd. Ik zeg het en daarna voel ik of en hoe waar het is. Als het helemaal waar is, verdien ik voor dit traject elk ‘keurmerk’. Als het niet helemaal waar is, dan is er nog wat te winnen. Het is in dit ‘geval’ helemaal waar, dat voelen we allebei.

Hartbewaking

Misschien vind je dit soft. Maar ik voel dat het tegenovergestelde waar is. Het liefhebben van jezelf, de ander en het werk dat je doet, is vaak hard werken. Zorgen dat je emotioneel toegankelijk, ontvankelijk en betrokken bent. Maar het is buitengewoon lonend en geeft diepe voldoening! En jij? Wat meet jij? Alleen de output of ook de manier waarop je daaraan werkt? Laten we er – juist in een tijd waarin veel contact op afstand is – voor waken dat we niet veranderen in zombies. Bewaak je hart!