Motivatie – van binnenuit

Wij hebben een tijdje in Indonesië gewerkt. Op straat begroeten ze je daar met ‘Mau ke mana?’: Waar ga je heen? In Nederland zou die vraag impertinent zijn en het antwoord: ‘Dat gaat je niks aan!’ Maar in Indonesië is het standaardantwoord ‘Berjalan jalan’: Ik wandel maar wat rond. Dat doen veel werkende mensen ook. En jij?

Intrinsieke motivatie

Hij heeft heel hard gewerkt. Ook veel bereikt. Nog maar 33 jaar. Toch is hij niet tevreden. Want eigenlijk doet hij maar wat. Vooral aangestuurd door zijn behoefte om anderen te pleasen. Maar wat zoekt hij nu eigenlijk zelf in zijn werk? Anderen begeleidt hij in sessies waarin mensen werken aan hun ‘persoonlijke visie’. Maar zelf krijgt hij die niet scherp. Dat voelt niet goed. Zijn ‘fear of missing out’ maakt dat hij veel ballen in de lucht houdt. Te veel, geeft hij aan. De stress neemt toe, zowel op het werk als privé. De schoen begint te wringen.

Hard werken, of hart werken?

Veel mensen werken hard. Natuurlijk. Ze hebben hart voor de zaak. Tenminste, dat hebben ze lang gehad. Een groot deel van hen raakt onderweg kwijt waar het hun aanvankelijk om te doen was. Er komt ook zoveel bij kijken. Op een gegeven moment werk je heel hard in iets in plaats van met je hart aan iets. En als het niet meer van binnenuit komt, waarom werk je dan eigenlijk zo hard? En waaraan?

Ik moet denken aan wat Simon Sinek maar blijft herhalen in zijn TED-talk: 'People don't buy what you do, but why you do it'. Weet jij nog waar het je aanvankelijk om te doen was? Dan is het goede nieuws: je kunt daar altijd weer naar terug.

Hartbewaking

Het gaat zo vanzelf om vanwege je vele verantwoordelijkheden juist je hart te verwaarlozen. Op een goed moment ontdek je dan dat je niet meer leeft zoals je hart je ingeeft. Je neemt te veel op je nek. Je draagt meer dan gezond voor je is. En al draag je het dapper, onderhuids groeit er irritatie: ‘Waarom ben ik de enige hier?' en 'Wie ziet het?’ Je wordt geleefd. 

En je was juist begonnen met werken om ergens een waardevolle bijdrage aan te leveren. Om je van harte in te zetten voor een betere wereld. Daarom is ‘hartbewaking’ je eerste verantwoordelijkheid.

Klopt het nog?

Ontdekken hoe het in je hart is, is geen kwestie van naar binnen kijken. Als je wilt weten wat er in je hart is, dan moet je kijken naar hoe je reageert op dingen. Wat je handen doen, waar je benen je brengen, hoe je ogen kijken en wat je zegt. Is dat in lijn met wat je aanvankelijk bedoelde? En als dat niet zo is, heb je iets om aan te werken: je eigen hart. Uit ervaring kan ik vertellen dat hard werken dan precies níét is wat je nodig hebt.

Wat was ook alweer jouw bedoeling? Klopt het nog of niet?