Relatie tot je werk
Lijkt je werk het meest op een baan, een carrière of een roeping?
Veel mensen vertellen ons dat dit voor hen een periode is om eens stil te staan bij wat ze doen. Behalve de vitale rol van (werk)relaties lijkt ook de relatie ten opzichte van het werk zélf iets om te herwaarderen. Hoe verhoud jij je tot het werk dat je doet?
Eerlijk kijken
Hij is hoofd van de zakelijk accountmanagers van een grote energieleverancier. Een aardige kerel. Hij hecht eraan dat we eerst kennismaken voordat ik een energiecontract teken. Heel goed. In het gesprek neemt hij veel ruimte om zich voor te stellen. Hij gebruikt daarvoor de ‘cv-methode’. Dat cv klinkt buitengewoon indrukwekkend. Het lijkt alsof hij als consultant hoogstpersoonlijk zowel de telecom als de post geliberaliseerd heeft. Nu is de energiesector aan de beurt. Het doet me denken aan de attributietheorie en onze neiging om succes aan onszelf toe te schrijven en mislukking aan onze omgeving.
‘Wat doet iemand die zulke indrukwekkende rollen heeft vervuld en ook nog succesvol ondernemer is geweest, nu op een doordeweekse dag bij een kleine ondernemer zoals ik?’, vraag ik hem. Hij antwoordt dat hij buitengewoon geniet van dit soort gesprekken met klanten. Ik vraag hem, blijkbaar nog steeds verbaasd: ‘Maar hoe kan het dat je nu gewoon 'in loondienst' bent?’ Hij antwoordt: ‘Mijn vrouw heeft zekerheid nodig.’ Dat klinkt voor mij als extern attribueren. Maar het heeft ook iets heel moois, dat je zo rekening houdt met een ander.
Intrinsieke motivatie
Een paar dagen eerder heeft een wetenschapper me het verschil uitgelegd tussen een baan, een carrière en een roeping. De baan is instrumenteel: je doet wat je doet om te kunnen doen wat je (in je vrije tijd) wílt doen. Bij een carrière doe je wat je doet omdat je wilt toegroeien naar wat je écht denkt te willen doen. Bij een roeping heeft wat je doet intrinsiek betekenis voor je. Let op: dit gaat niet over goed of fout. Je kunt voluit je roeping uitleven, maar dan wordt je vrouw ziek (bijvoorbeeld) en verandert je roeping abrupt (voor een onbepaalde tijd) in een baan.
Van binnenuit werken
De man van de energie belt me een paar uur na het gesprek op. Hij wil me bedanken. Ik heb hem aan het denken gezet over wat nu precies zijn roeping is. Ik hoop maar dat zijn vrouw daar ook blij mee is.
Wat ik je wil vragen is dit: hoe zit het bij jou? Baan, carrière of roeping? Misschien dat deze bizarre periode je de ruimte geeft om daar eens bij stil te staan. Ik wens je de moed (of dat wat jij nodig hebt) om er niet alleen bij stil te staan, maar er – als het nodig is – ook passende consequenties aan te verbinden. Want hoe meer mensen van binnenuit werken, hoe mooier het werk en wat dat werk oplevert.
Wil jij wekelijks een prikkel ontvangen om vanuit je hart te werken?
Reageren op dit artikel?