Dialoogtraining

Ieder jaar trakteer ik mezelf – meestal in het najaar – op een aantal dagen training. Vaak niet eens zozeer om de inhoud, maar vooral om een vakkanjer aan het werk te zien. Als trainer leren van een andere trainer. Morgen ga ik met een collega naar de dialoogtraining van Noëlle Aarts. Ik verheug me er mateloos op!

Najaarsgenot

Het is einde ochtend. De mail is eindelijk weer bijgewerkt. Ik voel wat ruimte. Zelfs in een regenachtige week als deze breekt af en toe de zon door. Met een kop kruidige thee verdwijn ik de tuin in. Je kunt aan de kracht van de zon voelen dat het eigenlijk nog zomer is. Ik pak het boekje Spreek, zwijg, lach, hoor, zie, vraag en verwonder … Een inleiding in de dialoog, geschreven door Noëlle Aarts en Hedwig te Molder. Verplichte kost. Voorbereiding op de training die komen gaat. Ik neem een slok en duik er kwispelend in.

Het gesprek

Ik lees het boekje in één ruk uit. De thee is koud geworden. Ik voel me uitgelaten, merk ik. Een soort fanatiek enthousiasme geeft me een heel blij gevoel. Het duurt even voordat ik het kan duiden. Het fascineert me sowieso: een boekje over het belang van gesprekken als het gaat om afstemmen, verbinden en het overbruggen van schijnbaar onoverbrugbare verschillen. Maar hier is iets anders aan de hand. Dit gaat niet over de inhoud. Hoe boeiend het ook is dat onderzoek aannemelijk maakt dat (1) selectieve waarneming, (2) het ongemak dat met emoties gepaard gaat en (3) de manier waarop we kennis inzetten en waarderen, de dialoog moeilijk maken. En dat alle drie de belemmeringen steeds raken aan de identiteiten van de gesprekpartners. Dat mensen in de interactie voortdurend druk zijn met het reguleren van de indruk die ze maken - ik ook met deze blog? Nee, er is iets anders wat me opwindt.

Mooi werk

Dit is het: het boekje brengt me regelrecht in contact met wat ik de komende jaren graag wil doen. Namelijk: onderzoeken waar het in gesprekken in de kern om gaat. Het onderzoeksvoorstel - dat nota bene door Noëlle is goedgekeurd - verder brengen dan ideeën alleen. Het project staat nu al een jaar in de koelkast. Omdat we met de Luisterbrigade te druk in de weer zijn om het onderzoek erbij te doen. Maar ik voel dat het er hoe dan ook van gaat komen!

Verlangen voeden

Natuurlijk weet ik niet waar jouw fascinatie zit. Maar soms raakt die verstopt in een onafgebroken stroom van (op zichzelf vaak mooie) activiteiten. Dan hoop ik dat jij ook regelmatig een doorkijkje krijgt naar wat je vooral wilt doen: goed werk. Dat het verlangen dat daar zit gevoed blijft, tot het een weg naar buiten vindt.