Speel met emoties

Verlies je niet in het zoeken naar de oorzaak van je emoties. Dan schiet je weer je hoofd in. Leg niet uit waarom, want dat haalt de aandacht weg bij wat je voelt. Doorvoel en versterk je emoties. Speel ermee. Laat zien en maak voelbaar hoe jij je voelt. Al spelend kom je in contact met wat je in jouw situatie nodig hebt. Spelen maar!

Contact maken

Ik maak een voorjaarswandeling met een hoogleraar. Hij is niet zo in contact met zijn emoties, heeft men hem verteld. Toch vloekt hij er lustig op los als hij me vertelt hoe hij een smak onderzoeksgeld is misgelopen omdat een samenwerkingspartner de afspraken niet nakomt. Hij is duidelijk boos – en niet een beetje.

Dan vertelt hij me hoe zijn vrouw contact met hem zoekt terwijl hij achter de computer zit te werken. Het begin van een ruzie. ‘Want,’ zo zegt zij, ‘er is nooit een goed moment om met jou contact te zoeken. Je bent niet eens in contact met jezelf!’ We zoomen hierop in. Met een beetje moeite brengt hij onder woorden hoe hij zich voelt als zijn vrouw over zijn schouder meekijkt naar het artikel dat hij schrijft. Hij benoemt: ‘Betrapt en onzeker: ze zal me wel een ‘loser’ vinden’.

Gevoelsroute

Hij legt uit dat zijn vrouw wel echt een punt heeft. Als hij zo verder leeft, weet hij precies hoe het met hem eindigt: moederziel alleen in een huisje in het bos. Nog steeds tachtig uur per week werkend en úít contact met vrouw, kinderen en de rest van de wereld. ‘Ik heb geen keus, Harry, ik móét een nieuwe weg inslaan. Die van het contact maken.’ Wandelend, volop genietend van elkaars gezelschap en een zon die al warm begint te worden, verkennen we die nieuwe weg.

Wiebelen

Bijna aan het eind van een flinke wandeling vraag ik hem hoe de ‘gevoelsroute’ voor hem voelt. Hij blijft staan, voelt wat en zegt: ‘Wiebelig’. Ik begin te wiebelen. Van het ene been op het andere. En zeg: ‘Wiebelig?!’ Hij speelt mee – er staan midden op een fietspad twee volwassen kerels te wiebelen – en zegt: ‘Ja, onzeker, maar dat is vast hetzelfde’. Ik wiebel onzeker verder en zeg: ‘Onzeker dus … da’s niet hetzelfde’. Waarop hij al wiebelend zegt: ‘Alsof ik houvast mis’.

Behoefte

Het uitspelen van wat je voelt, brengt je in contact met waar je behoefte aan hebt. Deze man heeft behoefte aan houvast als hij een voor hem nieuwe route gaat. Dat lijkt me niet zo gek. We zoeken wat hem houvast geeft en hobbelen weloverwogen het voorjaar in. Steeds dankbaarder voor wat er allemaal te voelen is. Ook als dat wiebelig en onzeker voelt.