Keynotelistener

‘Harry, je zegt altijd dat iedereen kan luisteren. Ik geloof je wel. Maar de één heeft er echt meer aanleg voor dan de ander, toch?’ Absoluut! Deze week heb ik gewerkt met collega Erica. Over aanleg gesproken: zij heeft het echt helemaal in zich. Waarom is het voor mij dan toch zo spannend?

Afstemmen

Ivo en ik verzorgen deze middag twee workshops. En we zijn niet de enigen die hier iets doen. Er is veel goeds te beleven. Erica loopt de hele middag vrij rond. Zoekend naar de grondtoon van dit samenzijn. Ze is voor het eerst ‘keynotelistener’. Tussen twee workshops door stemmen we even met haar af: ‘Lukt het?’ Ze vertelt ons dat ze heel veel plezier heeft. Da’s mooi. Maar ziet ze ook al voor zich hoe ze straks deze 60 ingenieurs gaat teruggeven wat ze heeft gezien en ervaren? ‘Nog niet’, antwoordt ze monter.

De bange versie van mezelf

Tijdens de tweede workshop luister ik onder begeleiding van Ivo eens goed naar mezelf. Behalve blije en verraste ‘stemmen’ ontdek ik vooral veel onzekerheid. Ik hoor:

• ‘Straks moet het wel gebeuren!’
• ‘Het is wel handiger als Erica nu al een beetje voor zich ziet wat ze straks wil brengen.’
• ‘Is het niet te vroeg voor haar?’
• ‘Kan ze het kort en raak?’
• ‘Wat heeft ze nog van ons nodig?’
• ‘Met een andere jonge dame is dit wel eens misgegaan …’

Young Listening Professional

Niet veel later staat ze stralend voor de groep. Jong als ze is en in verwachting van haar eerste. Als een dijk, zo staat ze. Weegt zorgvuldig wat ze zegt. Spreekt raak en is volop in contact met de groep. Wat een natuurtalent. Tijdens de onvermijdelijke ‘afterparty’ hoor ik hoe een manager haar bedankt: ‘Goed om van jou terug te krijgen wat we zelf allang niet meer zien!’ Dank je wel Erica, dat jij er echt bij bent. De meest recente versie van mezelf zal zich niet langer zorgen maken over jouw inbreng …