Overslaan en naar de inhoud gaan
Blog

Geduld

Luisteren

Aristoteles (350 v. Chr.): ‘Oefen de kardinale deugden (moed, rechtvaardigheid, bezonnenheid en matigheid) en je zult een compleet, bloeiend mens zijn.

‘Luisteren zou een stuk beter gaan als ik wat geduldiger zou zijn.' Wat heb ik dat veel mensen horen verzuchten. Vaak vertel ik ze dan dat luisteren altijd gaat over ‘werken met wat er is’. Als dat ‘ongeduld’ is, dan heb je daarmee te werken. Afhankelijk van hoe je ermee omgaat, kan ongeduld het luisteren helpen of in de weg staan. Zou je geduld ook kunnen oefenen? Vast wel!

De oude man en de stroopwafel

De herfst is op zijn mooist. Na een uurtje lopen komen we uit bij een van de plassen achter de Ginkelse Heide. De zon licht de kleuren van het blad – dat in zichzelf al licht lijkt te geven – nog verder uit. Het voelt bijna magisch als we tussen die kleuren door over de vlonder naar de twee bankjes aan de rand van de plas lopen. 

Op het bankje naast ons zit een ouder echtpaar. Ik had hun fietsen al tegen het hek zien staan. Zij rusten even uit. Genieten ook van wat ze zomaar cadeau krijgen. Ze zijn stil. Net als wij. Woorden lijken hier niet op hun plaats.

Dan ontvouwt zich een voor mij ontroerend tafereeltje dat ik niet meer van mijn netvlies krijg. Terwijl zij om zich heen kijkt, wil hij haar een stroopwafel geven. Zij merkt het niet. Hij dringt niet aan. Houdt gewoon zijn arm naar haar uitgestrekt, met in de oude hand de wafel. Zwijgend wil hij voor haar zorgen. Hij wacht geduldig tot zij zover is. Zij verontschuldigt zich ook niet als ze (eindelijk) in de gaten heeft dat hij haar wat lekkers aanbiedt. Ze neemt het met een dankbaar knikje van hem aan.

Zo’n mooi, klein gebaar. Een uiting van liefde die – ongetwijfeld met vallen en opstaan – is gegroeid en die kan wachten tot het moment daar is. ‘Geduld is een schone zaak’, zeggen we dan.

’s Avonds thuis verras ik mijn vrouw met een voor mij ongebruikelijke portie geduld. Helaas ben ik vergeten hoe en wat precies. Wat ik nog wél weet, is dat het haar opvalt. Ik vertel haar van de oude man en de stroopwafel. Zij glimlacht. 

Wat hebben wij het nodig om elkaar de belangrijke karaktereigenschappen voor te leven. Zichtbaar maken dat er te midden van alles wat lelijk, krom of ronduit gewelddadig is, ook tederheid en schoonheid bestaat!

Wil jij wekelijks een prikkel ontvangen om vanuit je hart te werken?

Ontvang blog-updates

Lees de reacties op dit bericht

Mooi, Harry. Het geluk zit m in de kleine dingen. Inspirerend stukje om leerbaar te zijn.
Thx Dick - geen idee waarom we die dingen eigenlijk 'klein' noemen ...
Jij: "Geen idee waarom we die dingen eigenlijk 'klein' noemen ..."
Ik eigenlijk ook niet...
Het zijn de kleine dingen die het doen.
Gr
Tja, een wijze les die ik ook eens in de praktijk zou moeten brengen. het is de tegenwoordigheid van geest hebben dat we ons niet moeten LATEN leven maar luisteren naar de behoefte van anderen.... Ga het proberen toe te passen en dan ook vol te houden :-)
Het lied/ gedicht Later van Herman van Veen... stond op onze trouwkaart. Mooi beeld!
Wat een fijn verhaal broer! Eet / deel ik de volgende stroopwafel toch anders
0ntroerend Harry
Mooimooimooi!
Graag gedeeld, Chantal!

Reageren op dit artikel?