Volg je kwispel

Moet je niet werken?

‘Je bent ondernemer. Hebben die nooit een dag vrij?!’, helpt mijn vrouw me. Ze heeft gelijk. Ik kan in dit opzicht wel wat hulp gebruiken. ‘Je moet ook dingen doen die de zaag scherp houden’, houd ik mezelf als extra stimulans nog voor. En … nog beter: ik stop mijn boek ‘Goed gevoel’ in mijn rugzakje. Het is half af en ik heb er al een halfjaar niet aan gewerkt. Wat jij misschien nog niet weet: ik kan wandelen en lezen tegelijk. Als ik me vandaag weer inlees, kan ik er morgen aan verder schrijven. Strak plan, toch?

Volg je kwispel

Maar het gaat vaak anders dan gepland wanneer ik eenmaal mijn kwispel volg. Ik ga overal waar de zon schijnt. Het blijkt buiten veel mooier dan in mijn rugzakje. Het manuscript van het boek blijft in het donker. Dat pak ik er straks wel weer uit als ik lunch bij PW.

Buiten de lijntjes kleuren

Ik steek diagonaal een zonovergoten vlakte over. In de verte staat een man met snor me op te wachten. Dichterbij gekomen kijk ik in het strenge gezicht van de boswachter. Ik kan wel raden wat die gaat zeggen. Inderdaad: ‘Niet buiten de paden lopen!’ Ik zeg: ‘Sorry’. Hij zegt dat hij dat wel heel gemakkelijk vindt. Ik leg hem uit dat dit nu net zo’n dag is dat ik niet de gebaande wegen volg, maar m’n kwispel. Lachend schudt hij zijn hoofd en mompelt: ‘Ach, zo veel kwaad kan het nu nog niet, het broedseizoen is nog niet begonnen’. We lopen een stukje samen op en delen onze ‘zin in de lente’.

Ontmoeten

Ik app een makker die bij de politie werkt met de vraag of hij zin heeft om te lunchen. Hij blijkt uit de nachtdienst te komen en er graag zijn ontbijt van te maken. Daar gaat mijn inleestijd. Even voel ik me een rund. Dan laat ik weer los. Morgen kan ik me ook nog inlezen. Of moet ik wachten tot mijn kwispel me het manuscript weer in stuurt?