Nederlands compliment

Frank van Marwijk belt. Hij schrijft ‘Het groot complimentenboek’. Vanuit deze fascinatie: ‘Complimenten zijn altijd welkom, maar waarom zijn we er dan zo zuinig mee?’ Ook werkende mensen zoeken antwoorden op vragen als: ‘Word ik wel gezien?’, ‘Hoor ik er wel bij?’, ‘Ben ik wel onderscheidend?’, ‘Word ik wel gewaardeerd?’ Oprecht waarderen is krachtig. Het begint met erkenning geven. Luisteren dus. Of hij (Frank) wat quotes uit mijn boek ‘Harthorend, luisteren voor professionals’ in zijn boek mag stoppen. Nou en of!

Suck it in! 

Collega Michelle komt uit Nieuw-Zeeland. Zij is van mening dat als je in Nederland een compliment krijgt, je er maar beter even voor kunt gaan zitten. Ze zijn volgens haar zo schaars dat je moet doen wat je kunt om het diep in je te laten doorwerken. Je weet namelijk nooit hoelang het gaat duren voor je er weer eentje krijgt …

Erkenning geven

Ik schrijf ook gedichten (die niet rijmen). Deze schreef ik een paar jaar geleden toen onze oudste dochter door een auditie van een toneelschool kwam. We hadden het voor in het prentenboek geplakt dat we haar cadeau gaven. Het heet ‘Geslaagd’.

Ook een auditie
is een hoepel
waarvan jij denkt:
‘Hoepel op!’
maar waar je toch
doorheen moet
als je wat wilt
en dat wil je.

We hebben je zien worstelen
zoveel verstand
meestal begrijpen
maar zelden scoren.
Wat jij laat zien
niet gewaardeerd
dan met een rode pen
en ‘onvoldoende’.
Als in ‘The Imitation Game’:
briljant,
maar niet begrepen.

Als ouders schamen we ons
voor al die systemen
die niet waarderen
wat we wél in je zien:
een meisje boordevol talent
met een groot verlangen
daar iets mee te doen
dat mensen raakt
en hun even het gevoel geeft,
dat voor jou ook zo belangrijk is,
dat het leven
hoe raar soms ook
niet zonder betekenis is
maar buitengewoon
de moeite waard.

papa & mama (vrijdag 27 maart 2015)
Een kadootje voor jou omdat je wat ons betreft helemaal geslaagd bent zoals je bent.

Positief waarderen

Nu drie jaar later is ze eerstejaars pabostudente. Ze wil iets doen aan het onderwijs waar ze zelf zo last van heeft gehad. Gisteren kreeg ze van de juf uit de klas waarin ze stage loopt dit typisch Nederlandse compliment: ‘Ik heb slechtere derdejaars gehad!’ Ik merk dat ik de fascinatie van Frank van Marwijk begin te delen. Kom op zeg! We kunnen veel beter! Hoor, voel en kijk. Waardeer oprecht en specifiek wat je hoort, ziet en ervaart. Zo maken we samen van deze wereld een plek waar je kunt zijn!