Alle tijd, rust en ruimte
om te luisteren

Jouw dagen zitten vol prikkels. Waar vind jij ruimte om stil te zijn en rustig te luisteren naar wat er in jezelf omgaat? En als je al moeilijk luistert naar jezelf, hoe denk je dan dat je luistert naar anderen? Er is niet veel voor nodig om in te zien dat je in veel gevallen niet echt openstaat voor wat er te horen is in jezelf en bij een ander. Dat is niet alleen jammer, maar ook onnodig. Zeker nu de zomer voor de deur staat.

Aanklooien

Nog vier keer een luistertraining en een coachwandeling, dan is het zover: vakantie. Meestal ben ik er hard aan toe. Dat kan ik dit keer niet zeggen. Maar wel dat ik er heel veel zin in heb. Zaterdag aanstaande loop ik boven op een alp. Dat blijf ik dan een week lang doen. Lekker stil en alleen. Niet alleen genieten van het in de natuur zijn, maar voelen dat ik er zelf ook deel van uitmaak. En dan ’s avonds lekker eten, drinken en filosoferen met een vriend.

Daarna met Arrianne en de vier kinderen een rondje Nederland fietsen. Ook leuk. Tenminste, dat hopen we. Het plan is dat we ons laten leiden door de jongste. Madelief (7 jaar) heeft een groot vermogen om onderweg stil te staan bij dat waar wij aan voorbij zouden fietsen. Als ik een rondje met haar fiets, staan we in een wip met een camera op een steel in vleermuisnesten te kijken (‘Papa, wat doet die meneer met die stok daar?’). Of zit ze voor op de bok met een trots gezicht een paard te mennen (‘Ik ga vragen of ik een stukje op die kar mag rijden’). Team Pol heeft ook een hoger doel. We gaan oefenen met zachtere manieren van omgaan met elkaar dan we ondertussen gewend zijn. Ook de kinderen vinden dat een goed idee. We gaan het zien. Wat ik in het werk vaak nog niet durf, gaan we in de vakantie volop doen: aanklooien.

Luisterparadoxen: tijd, stilte en alleen-zijn

Wat luisteren in ons werkleven vaak moeilijk maakt omdat we het idee hebben dat we er te weinig van hebben, is er in de vakantie vaak in overvloed: tijd, stilte en alleen-zijn. Hoe ga je dat benutten?

Op afstand van de dagelijkse operatie kun je zomaar ontdekken dat je meestal weinig tijd hebt, omdat je druk aan het rennen bent. Maar wat maakt je aan het rennen? Wil je meer verdienen dan nodig is, meer tv-kijken dan goed voor je is, met te veel vrienden in contact blijven, te vaak op reis zijn? Op vakantie lukt het soms de illusie van ons drukke gedoe te ontmaskeren. We zijn druk omdat we zoeken naar erkenning. Maar die ligt juist niet in de drukte, maar in het luisteren zelf. Misschien lukt het ons deze vakantie niet weg te rennen van dat waar we zo naar verlangen.

Veel om ons heen schreeuwt. Maar ook binnen in ons vraagt veel om aandacht. Werkende mensen lijken expert in het negeren van wat het lichaam ons probeert duidelijk te maken. Maar als er iets vanbinnen klaagt, zeurt of schuurt, dan wordt dat niet stil door net te doen of het er niet is. De vakantie is een gelegenheid bij uitstek om contact te maken met jezelf en anderen. Want juist wat we aandacht geven, raakt stil.

Alleen-zijn en dan liefst hoog in de bergen: ik vind het heerlijk. Maar wat was ik er bang voor. Het eerste wat je ontdekt als je alleen bent, is dan je niet alleen bent. In je alleen-zijn hoor en ontmoet je heel veel van jezelf én anderen.

Altijd maar door? Nee hoor!

Mensen die me helpen om op internet vindbaar te zijn, fluisteren me in dat ik blogs van tevoren klaar moet maken, zodat er ook in de vakantie elke week eentje gepost blijft. En dat ik boekentips moet geven in deze ‘bijna-vakantieblog’. Het zal wel. Er is zo veel wat ons wijsmaakt dat we maar beter door kunnen. Dan kies ik in dit geval liever voor eigenwijs.

Mooie zomer!