Millennial

Met wat wij als team ontwikkeld hebben, mikken we de komende jaren vooral op millennials. Een groep die 40% van de arbeidsmarkt gaat uitmaken. Een generatie die – net als iedere generatie – de gevestigde orde veel te brengen heeft. Maar ook een groep die wel wat hulp kan gebruiken om echt stevig te staan en in het werk ‘grid’ te ontwikkelen.

Op internet lazen wij een ‘open brief aan het management’, geschreven door een millennial. Zij verwoordt zó scherp waar het in veel bedrijven schuurt dat we het graag met je delen:

‘Je hebt me aangenomen in de hoop dat ik anders zou zijn. Dat ik het langer zou volhouden dan mijn leeftijdgenoten. Nu ik zes maanden alles gegeven heb wat ik in me had, gooi ik plotseling een bommetje. Ik stop ermee.

We kennen de stereotypes. Millennials hebben moeite zich ergens toe te zetten. Wij weigeren onze telefoons weg te leggen. We zijn brutaal en verslaafd aan lattes van verantwoorde bonen. Onze ‘bazen’ hebben het niet eens mis met hun opvattingen over ons. Maar het wijzen op onze soms onverantwoorde manier van uitgeven en onze angst om ons in relationeel opzicht echt te committeren, gaat het probleem niet oplossen. Jullie hebben ons nog steeds nodig. Wij zijn degenen die master zijn in social media, wij hebben onvoorstelbaar veel energie en wie zeurt er over dure macchiato’s als de job perfect gedaan is?

Ik heb in heel het land gewerkt. Op de administratie, bij reclamebureaus en in restaurants. Ik heb ‘bazen’ gehad van tussen de 24 en 64 jaar oud. Leidinggevenden van wie ik hield en die ik haatte. Ik heb jonge collega’s gezien die opgeven en zelf heb ik dat ook een paar keer gedaan. Dit is wat er werkelijk schuilgaat achter jullie collectieve ‘millennial ontslagbrief’:

1. Jullie tolereren onderpresteren
   Dat is absoluut ondermijnend voor iemand die goed wil presteren. Ik werk me de longen uit het lijf en elke keer als opkijk zie ik ‘Donna-Do-Nothing’ nadenken over ‘hoelang te lang is’ als het gaat om haar lunchpauze. Ik begin me af te vragen waarom leiderschap dit tolereert. Is dat de standaard hier? Daar bedank ik voor!
   
   Feit: onderpresteerders hebben een ontmoedigende uitwerking op iedereen.
    
2. ROI is niet genoeg voor mij
   Ik besteed de zondag aan het nadenken over hoe ik een verschil kan maken voor onze klanten. Nu is het maandagmorgen en wat hoor ik? Aandeelhouderswaarde. Omzettargets. ROI. Plotseling lijkt mijn krachtige playlist voor de maandag waardeloos. Ik zit in een vergaderruimte en luister naar jouw oratie over cashflow. Ik verdiende meer in de bar waar ik biertjes schonk dan in deze beginbaan. Jij zegt dat ik binnen een jaar loonsverhoging krijg als de resultaten goed zijn? So what? Ik heb vandaag iets nodig wat mijn werk de moeite waard maakt. Heb het met mij over hoe ik een verschil kan maken en niet over jouw ROI-rapportage.
   
   Feit: organisaties met doelen groter dan ‘geld verdienen’ groeien drie keer zo snel als hun concurrenten.
    
3. Cultuur is meer dan een goed verzorgde lunch
   Maak van cultuur niet iets vrijblijvends. Ja, ik ben een millennial die houdt van goede en verantwoorde koffie en ik waardeer een gratis lunch. Maar ik sta niet elke dag om 6.00 uur op om tafelvoetbal in de kantine te spelen. Ik raak niet geïnspireerd om innovatiever te zijn door een biologisch broodje gezond. Ik heb het nodig mensen om me heen te hebben die in vuur en vlam staan voor wat ze aan het doen zijn. Ik heb een manager nodig die gemotiveerd is om grenzen te verleggen en die anders denkt. Werken in een mooi kantoor is prachtig. Een gratis lunch ook. Maar een cultuur vol betekenis vind ik veel en veel belangrijker.
   
   Feit: betekenisvol werk in een stimulerende cultuur heeft een spectaculair effect op groei.
    
4. Het is OK om persoonlijk te worden
   Wil je me als een nummer behandelen? Dan oogst je wat je zaait. Deze baan zal voor mij dan snel veranderen in niets meer dan dat wat ik nodig heb om de huur te betalen. Ik zal beginnen met leven voor de weekenden en de hele week aftellen tot vrijdagmiddag 17.00 uur. Nadat ik dat een paar maanden gedaan heb, verveel ik me waarschijnlijk rot en besef ik dat ik meer in het leven wil dan dit. Daarna zal ik je vooroordelen over mij bevestigen. Na zes maanden stop ik ermee en vertrek. Of nog erger, ik stop er wel mee maar blijf, net als ‘Donna-Do-Nothing’.
   
    

Dat is voor geen van ons beiden goed. Dit is wat je moet weten: ik ben opgegroeid met het geloof dat ik de wereld kan veranderen. Ik heb het echt nodig dat je me laat zien dat het werk dat we hier doen betekenis heeft, al is het maar een beetje. Ik wil best kopietjes draaien, koffie halen en de rotklusjes doen. Maar niet om jou aan een nieuwe Mercedes te helpen. Ik wil je alles geven wat ik in me heb, maar ik heb het nodig te weten dat het een verschil maakt, dat het bijdraagt aan iets wat groter is dan jouw bottum-line.

Ondertekend,

Een millennial’