Wandelen

Twee benen brengen je verder

Wij wandelen regelmatig met mensen. Voor coaching, als intake op een leertraject, of om samen met klanten te zoeken naar wat nu vooral ‘het probleem’ is. Al jaren heb ik het gevoel dat je het wel heel erg moet verklooien wil degene met wie je wandelt daar niet van opknappen. Deze week vond ik de wetenschappelijke onderbouwing voor die intuïtie in mijn inbox.

Kom in beweging

De Ierse neurowetenschapper Shane O’Mara (hoogleraar experimenteel breinonderzoek) moedigt ons aan veel meer te wandelen. Ongeveer een eeuw geleden liepen we gemiddeld vijftien kilometer per dag. Nu niet meer dan twee. We leiden een zittend leven op kantoren achter beeldschermen. We hebben ons leven zelfs zo ingericht dat bewegen nog amper nodig is. Terwijl wandelen de grootste probleemoplosser is die er bestaat.

Een gevoel van geluk

Wandelen is een medicijn zonder bewerking, geeft O’Mara aan in een NRC-interview. ‘Als we in beweging zijn, dan is ons brein dat ook. We zijn cognitief mobiel. Ik noem dat ‘mindwandering’: je laat je geest de vrije loop en juist daardoor zijn herinneringen, gedachten en gevoelens in een nieuwe context te plaatsen. Onze cognitieve vermogens nemen door wandelen enorm toe. We zijn ons bewuster van onze omgeving, waardoor onze sensibiliteit verhoogd wordt. Ook willen we aldoor weten waar we ons bevinden, dat maakt ons alert […] Lopen schenkt ons endorfine, een gevoel van welbevinden en geluk. Dat maakt ons weerbaarder tegen depressies en ouderdom […] Lopen heeft een herstellend en genezend vermogen. Alles wordt sneller, scherper en alerter: ons gehoor, gezichtsvermogen, reactiesnelheid, geheugen.’

Naar buiten

Ooit ‘betrapte’ een manager bij een grote verzekeraar mij. Hij zei: ‘Ik zie precies wat je aan het doen bent. Je lokt ons achter ons bureau vandaan om weer volop contact met elkaar te hebben.’ Ik zie dat als een compliment en doe in deze blog hetzelfde. In de benen, lekker naar buiten (als het kan) en elkaar daar fris ontmoeten.