Interne dialoog

Je hoort mensen wel eens zeggen: ‘Iets in mij zegt ‘ja’, maar een ander deel spartelt tegen’. Of je hoort mensen spontaan ‘delen’ van zichzelf benoemen: de trainer, de denker, de vader, de criticus … in mij. Alsof we onze persoonlijkheid opdelen in verschillende delen. Die delen – samen het innerlijke team – vergaderen regelmatig. En net als in echte vergaderingen loopt dat lang niet altijd even soepel. Omdat niemand het gesprek goed leidt, omdat niet iedereen aan bod kan komen, of omdat niet elk deel is uitgenodigd. Of wél is uitgenodigd, maar gewoon te koppig is om te komen. Hoe werk jij met jouw ‘innerlijke team’?

Vergaderen

Welke delen ik ook allemaal in me heb, de ‘vergadertijger’ zit daar niet bij. Dus zie ik hier tegenop. Ook al zijn er stuk voor stuk plezierige mensen: Jacqueline, Cris, Lester, Stefanie en Ivo. De Luisterbrigade vergadert. We vinden elkaar in ons werk. Omdat we zelden met z’n zessen zijn, nemen we er de tijd voor. Vier uur overleg. Ga er maar aan staan. Daar zou een doorgewinterde vergadertijger zich nog in verslikken.

Wie heb ik aan de lijn?

Eerst samen de agenda bepalen. Dan aan de bak. Mijn bange vermoeden wordt bevestigd. Verschillende collega’s willen praten over visie, missie en doelen. Iets in mij – noem het ‘de mover’ – begint zich verzetten. Schreeuwt vanbinnen dat dit een zinloze route is. Dat we beter aan het werk kunnen gaan. Maar ‘de ondersteuner’ in mij maant tot kalmte: ‘Rustig. Dit is wat het team graag wil, maak er ruimte voor en laat je verrassen.’

Weet waar je naartoe werkt

Helaas triggeren mijn collega’s ‘de mover’ in mij nog voordat deze weer kalm is. Met graagte, maar ook met een moeilijk te verhullen tegenzin – die er kinderachtig uit moet zien – reageert hij: ‘Ik wil gewoon aan de slag. Het lijkt me zinvoller een jaar lang volop samen te werken en dan tijdens een etentje het netje op te halen om te ontdekken wat de rode lijn is in wat we doen, dan nú een strategiesessie te houden. Wat hebben we aan een mission statement aan de muur?’ Het verzet breekt helemaal los. De overige aanwezigen luisteren met stijgende verbazing. En … benadrukken het belang van ‘weten waaraan en waarnaartoe je werkt’. ‘De mover’ gromt nog wat: ‘Ik dacht dat het ‘van waaruit je werkt’ (namelijk vanbinnenuit) het belangrijkste was’. En komt vervolgens tandenknarsend tot stilstand.

Uitnodigen

Maar ‘de ondersteuner’ in mij is trots op me. En dat stukje in mij dat vol speelse energie zit, maakt er een spelletje van. We vinden: ‘De Luisterbrigade nodigt met plezier professioneel Nederland uit om (1) van harte en (2) volop in verbinding te werken aan een betere wereld’. Nu weten we dat plezier vooropstaat. Dat onze doelgroep werkend Nederland is. Dat onze core business ‘uitnodigen’ is. En dat het gaat om ‘van harte’ en ‘samen werken’. O ja, betere wereld heb ik de dag na de vergadering nog bijzonder SMART geconcretiseerd: recht maken wat krom is, mooi maken wat lelijk is en verbinden wat gescheiden is.

Goed omgaan met je ‘zelven’

Wát je ook tegenkomt in jezelf, welk deel je ook aan de lijn hebt, je mag ervan uitgaan dat het altijd het goede voorheeft met jou. Ook als het niet zo positief aanvoelt. Wat er in jou ook botst of tegenover elkaar lijkt te staan, elk deel heeft recht van spreken. Als we contact maken met wat er bij ons vanbinnen is, dan kunnen we het innerlijke team sturen. Datgene waar we geen contact mee maken, stuurt ons. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hoe beter we onze interne dialogen faciliteren, hoe beter het ook in onze externe dialogen zal gaan. De komende jaren wil ik dat eens wat preciezer onderzoeken. ‘Duidelijk is in ieder geval al wel dat je daar zelf nog een hele weg in hebt te gaan’, zegt ‘de criticus’ in mij.