Laat je horen!
Als je het ff niet meer weet
Soms weet ik het niet meer. Is het zo complex. Zie ik even geen uitweg meer. Ik krijg het gewoon zelf niet meer op een rijtje. Op zo’n moment - vorige week - belde ik Peter. Ondanks zijn overvolle agenda maakt hij graag ruimte voor mij en mijn verhaal. Zijn ‘niet meteen reageren’ doet me goed. En ook de rust waarmee hij reageert, als hij eenmaal reageert. Dit heb ik nodig: op verhaal komen.
Verlegenheid
Ik geef makkelijker dan dat ik ontvang. Dat merk ik ook nu ik mijn verhaal met hem deel. Het maakt me verlegen. Ik zeg: ‘Eigenlijk weet ik niet zo goed waarom ik je dit allemaal vertel. Ik heb niet precies een vraag of zo…’ Peter reageert: ‘Ik heb ooit van iemand geleerd (hij bedoelt van mij) dat het belangrijk is dat je ook goed naar jezélf laat luisteren, als je veel naar anderen luistert. Kom op, geef me de kans maar om je verhaal te horen.’
Luisteraars vinden
Veel mensen lopen rond met allerlei verhalen. Ze zoeken waar ze die kwijt kunnen. Waar vinden ze iemand die luistert? Ik hoop bij jou en mij. Laten wij dan zorgen dat we ook mensen vinden bij wie wíj op verhaal kunnen komen!
Reacties
zo herkenbaar ...
zo herkenbaar ...
Verbaast me niet dat jij het
Verbaast me niet dat jij het herkent, Tina. Ik hoop dat je mensen vindt waar jij op verhaal kunt komt. Ik gok van wel ... :-)
ik herken mezelf hierin, je
ik herken mezelf hierin, je schuldig voelen als je iemand anders jouw problemen vertelt, terwijl je zelf vaak en lang luistert als iemand anders zijn verhaal aan jou vertelt. Kennelijk vind je dat je zelf niet belangrijk genoeg bent om naar te luisteren, je ziet het als "lastig vallen". Geef ook vaak geen feedback in situaties waarbij ik word gekwetst.
Nog een boel te leren dus!
Laten we de anders dus gerust
Laten we de anders dus gerust 'lastig vallen' met ons verhaal, Noortje :-) ...
Reageren op dit artikel?