De 'Harry' van de groep

Vraag: ‘Wat heb jij nodig om hetzelfde ding, dezelfde situatie, dezelfde persoon vanuit een heel ander perspectief te zien?’ Antwoord: ‘De Harry in jou!’

Heb je haast? Neem een omweg

Dag twee van de training ‘Deep Democracy’. Samen met vriend Bram zijn we weer eens deelnemer. Heerlijk. Iemand uit de groep mag de dag beginnen met een ‘check-in’. Dat wil ik graag doen. Gisterochtend hebben we er vier geoefend. Ingrediënten: popcorn (als het ‘heet’ is, begin je te praten), sharing & dumping (delen zonder dat er iemand op je reageert), zeer open vragen stellen, zelf starten, samenvatten op rollen. Dit is leuk. De vraag die ik in de groep wil leggen blijkt achteraf (zoals wel vaker met wat ik doe) ‘te open’. Duidelijk is dat sommige deelnemers verlegen zijn met de ruimte die ze krijgen. De vraag luidt: ‘Welke vraag zou je willen krijgen in deze check-in en wat is je antwoord op die vraag?’

Gereanimeerde wereldverbeteraar

Omdat je zelf mag beginnen met jouw antwoord op de vraag, barst ik los. De vraag die ik mezelf stel is: ‘Hoeveel zin heb je in deze dag op een schaal van 1-10? Mijn antwoord is 11.’ Ik licht toe: ‘Eigenlijk was ik gisteren wat methode-moe aan deze training begonnen. Ik heb echt geen behoefte mijn tjokvolle gereedschapskist nog verder te vullen. Ik maak die liever lichter dan zwaarder. Maar gisteren ontdekte ik heel veel energie in al het nieuwe wat werd aangereikt. En nog mooier: de wereldverbeteraar in mij – die zich wat stukgebeten had op de harde realiteit van de werkvloer – kwam weer behoorlijk tot leven!’

Wat is de ‘Harry’ in jou?

Alles leek goed te gaan tot er ergens in de middag ‘Harry-kaarten’ in de kring werden gegooid. Dat zijn kaarten met de afbeelding die hierboven staat. Misschien ken je die wel. Die ene vogel op de kop, dat is de ‘Harry van de groep’. Die krijgt telkens te horen: ‘Doe eens normaal.’ Hoe vaak ik dat wel niet gehoord heb. Opeens besef ik dat mijn naam goed is gekozen. Collega’s maken er zelfs regelmatig gebruik van: ‘We leggen het Harry even voor, die kijkt er vast heel anders naar.’ Harry’s moet je niet vragen recht op de lijn te komen zitten, net als de rest. Zo van ‘alle neuzen dezelfde kant op’. Vraag ze liever hoe zij het zien. Want op de kop heb je een heel ander perspectief. Dat maakt het niet ‘ingewikkelder’ (al zeggen mensen dat vaak) maar ‘rijker’ (leer ik op deze training). Niet alleen de wereldverbeteraar vindt nieuw leven, ook de ‘Harry’ wordt gerehabiliteerd.

Slagroom op de cake: idealiter is de ‘Harry van de groep’ een fluïde rol. De ene keer ben ik het, de andere keer ben jij het die een ander perspectief op hetzelfde inbrengt. Dus mag je – alleen als je wilt – op zoek naar de ‘Harry in jou’. En als je mij deze zomer ergens op de kop ziet bungelen? Niets aan de hand, dan ben ik gewoon heerlijk mezelf!