De leerlingluisteraar

Vandaag ben ik te gast op een middelbare school. Als 'luisterprofessional'. Om docenten te helpen luisteren naar verhalen van hun leerlingen. Wat gaat het brengen als we ruimte maken voor wat er bij hen leeft? In ieder geval leren we wat ons in de weg staat om echt naar hen te luisteren. Dat zijn we namelijk zelf.

Stil zijn en werken

Ik loop een ruimte binnen waar leerlingen in groepjes van zes rustig aan het werk zijn. Op zoek naar Mesud. Omdat ik niet weet wie dat is, loop ik naar een willekeurig groepje en vraag om hulp: 'Goedemorgen. Kunnen jullie mij helpen? Ik ben op zoek naar Mesud'. Ze willen graag helpen. Dat kan ik wel zien. Maar ze hebben ook vragen aan mij: 'Meneer, bent u hier nieuw?' en: 'Wat komt u hier dan doen?' Over die laatste vraag moet ik even nadenken. Uit de losse pols reageer ik met: 'Ik wil jullie docenten helpen om nog beter naar jullie te luisteren'. Ze verrassen me met een spontaan en luidruchtig applaus. En als ze uitgeklapt zijn, roept één van hen: 'Respéct!!!'

Waarom reageren deze gasten zo? Lees mijn complete gastblog Wat je in de weg staat, dat ben je zelf.

Luisteren als leerling

Of je nu docent bent of een ander beroep hebt: luisteren doe je als leerling. Die ander is jouw gids in zijn/haar (binnen)wereld. En weet het dus beter dan jij.

Een zinnetje waarmee we dat in trainingen oefenen, gaat zo: 'Het is dus niet zoals ik zei dat je ... , maar zoals jij nu zegt, nl. ...' Een manier om uitdrukkelijk en expliciet afstand te nemen van je interpretaties. Zo voelt je gesprekspartner zich serieus genomen. En ervaart dat jij je uiterste best doet om hem/haar te begrijpen. Dat zinnetje uitspreken is vaak nog niet zo'n probleem. Alhoewel. Er zijn er genoeg die het hun strot niet uit kunnen krijgen. Maar ontdekken hoe die ene zin zich verhoudt tot jouw binnenkant: dat is spannend. En vaak ook beschamend. Het blijkt nog niet zo eenvoudig leerling te zijn. En dat geldt niet alleen voor leerlingen.

Lees het krantenartikel